Wśród wielu win przedstawionych nam w trakcie tegorocznej edycji Varsovino jedno wymaga szczególnej uwagi, chociaż zdaję sobie sprawę, że mogą pojawić się inne opinie (niektórzy zatrzymywali się i bardzo długo degustowali wino z Bodegas BSI Gémina Cuvée Selección 2015 ze starych winnic ze szczepem monastrell, ono jednak nie zapisało się w mojej pamięci niczym specjalnym). Poza tym o Bodegas Corral Don Jacobo Gran Reserva 2005 prowadzący degustację David Seijas powiada, iż jest to Old School Rioja, co wzmacnia moje zainteresowanie, jako że lubię wszystko, co stare (no, może nie wszystko).
Za rarewine.com (tekst trochę długi i nieco przyciężki) zwracam uwagę na to, że «przez pierwsze trzy czwarte XX wieku w regionie Rioja produkowano jedno z najbardziej charakterystycznych win czerwonych z winorośli pochodzących z północnej Hiszpanii (przede wszystkim z tempranillo). Wino to starzono w amerykańskim dębie przez sześć do ośmiu lat, a nawet dłużej. Zachowało ono delikatność czerwonego burgunda i własny, niepowtarzalny aromat, przetrwało próbę czasu, stając się winem o wielkim stylu i elegancji.
Podobnie jak inne tradycyjne szkoły wytwarzania wina klasyczny styl Rioja był raczej wynikiem splotu okoliczności, a nie świadomym wyborem. Zrodził się w latach 70 i 80 XIX wieku, kiedy to w Bordeaux Francuzi musieli czymś zastąpić wina utracone z powodu filoksery. Rioja stała się dogodnym źródłem, zaledwie 400 km na południe od Bordeaux, w dodatku do 1899 roku filoksera tam nie dotarła. Wtedy powstawały tak znane firmy, jak López de Heredia, Marqués de Murrieta i CUNE, dostarczające wyroby Francuzom, a także reszcie świata. Dzięki temu ewoluował szczególny styl produkcji wina.
Wytwórcy w Rioja udowodnili, że potrafią produkować wino tak samo dobre, jak francuskie i robić to na dużą skalę. Mimo to w latach 80 i 90 XX wieku ten tradycyjny styl Rioja prawie zniknął. Podobnie jak w innych regionach na całym świecie młodzi winiarze w swoim regionie zrezygnowali z tradycyjnych metod na rzecz nowoczesnych technik udoskonalonych za granicą. Zmiany mogły nastąpić ze szczególną szybkością i pasją w Hiszpanii, jako że patrzyła ona wtedy wyłącznie w przyszłość wychodząc z bolesnych czterech dekad pod rządami Franco. W Rioja nastąpiła eksplozja nowych winnic, a praktycznie każda z nich odwróciła się od klasycznych amerykańskich dębowych beczek na rzecz nowych francuskich barriques. Pojawiły się również techniki winifikacji i starzenia, do których przywykliśmy bardziej w Kalifornii lub Toskanii.
Na szczęście dla kochających tradycyjne wino stara Rioja nie zniknęła całkowicie. Kilka zagorzałych bodegas nadal proponuje wino posiadające duszę, zupełnie tak samo jak 50, czy 100 lat temu. Najbardziej godnym uwagi przykładem jest oczywiście López de Heredia, który odmawia poddania się modzie i niewiele zmienił w ostatnim stuleciu. Są też inni, nadal produkujący przynajmniej niektóre wina w zasadniczo tradycyjny sposób, a więc La Rioja Alta, Bodegas Riojanas i CUNE … (i tak) zainteresowanie wspaniałymi, niezastąpionymi winami Old School Rioja dopiero zaczyna się budzić przypominając powtórzenie sytuacji z tradycyjnym Barolo i Barbaresco. Na razie dość łatwo zdobyć okazyjne perełki, chociaż okno możliwości nie będzie otwarte na zawsze.» W rezultacie wina z Riojy w stylu Old School stają się po prostu coraz droższe.
Powiadają, że Rioja porzuciła tradycję pod wpływem ocen Roberta Parkera lansującego zupełnie inny styl wina pod amerykańskiego konsumenta. Cóż, schyłkowy świat wraca teraz do prawdziwie intensywnych smaków. Moda na Amerykę też przemija. Mnie także bardzo posmakowało wino absolutnie «done«, jak o nim się wyraził David Seijas. A chodzi o Don Jacobo Gran Reserva 2005 z Bodegas Corral w Navarrete (Rioja Alta, tuż przy granicy z Krajem Basków).
Wino to uderzyło nie tylko mnie, jest wśród gości Varsovino przynajmniej kilka osób, które uwiodło smakiem i aromatem. Otóż teraz dopiero dotarło do mnie, że wina wielkie mają to do siebie, iż aromat staje się w nich całością ze smakiem. W pozostałych, degustowanych winach to aromat był wspaniały, a smak gdzieś umykał, to znów aromatu nie było, zaś smak oszałamiał. W Don Jacobo oba elementy występowały jak dwa lica tej samej monety.
Pierwszym wrażeniem w ustach był przecudnej krągłości owoc z soczystą słodyczą, która na podniebieniu zamieniała się przedziwnie w kwaśność dojrzałej wiśni wspomaganą atłasem tanin. Rewelacja. Za wytwórcą powtarzam sztampowy opis z karty produktu: «średnio intensywna czerwień granatu, w nosie palona kawa, goździki i inne przyprawy, dojrzałe owoce i czarny pieprz, miękkie taniny, niska kwasowość z nutą suszonych winogron i kakao w długim finiszu.» Dodałbym jeszcze obecne w tle grzyby. W zasadzie po degustacji przyznać wypada punkty, lecz to już na koniec. Pozostaje jedna wątpliwość. W karcie produktu Bodegas Corral opisując kupaż nie podają szczepu garnacha, ten jednak występuje w opisie z Varsovino. Pewnie niektórzy wezmą soczystość za dżemowatość, ale nie należy się tym zbytnio przejmować. Tutaj jest soczystość. Dżem bywa w słoikach. W tym winie słoneczna soczystość bardziej przypomina mi Langwedocję i zastanawia sposób, w jaki wytwórca ukrył w smaku tak niby oczywistą beczkę.
Bodegas Corral Don Jacobo Gran Reserva Rioja Denominación de Origen Calificada, rocznik 2005, w cenie – ceny nie ma, bo w Polsce niedostępne, Online w Hiszpanii też nie znalazłem, za butelkę (0,75), degustowane w trakcie Varsovino (czerwone, wytrawne, szczepy – podaję za kartą producenta: 85% tempranillo, 10% graciano, 5% mazuelo). Wino produkowane i butelkowane przez Bodegas Corral – Rioja Alta – Hiszpania. Moja ocena: 95/100.